جمعه ۱۱ تیر ۹۵
توسل؟!
یه درگیری برام ایجاد شده!
دوستم میگه برای ازدواج دعای توسل بخون و ختم قرآن.
ولی من میگم این میشه مصداق دین ارثی سنتی(نه دین اصیل) میشه که خدا و رسول و امام، پل خواسته های ما بشن.
دوستم میگه: نه این طور نیست. همه ارزاق به دست امامه. این روش خواستن هم خود امام گفته. گفته اند: وادعوا ربکم بالاسماء..اسماء یعنی ائمه
سخن استاد صفایی رو براش فرستام:
ما از امام، امامت را مى خواهیم و این عشق ماست و از او وسیله ى راه یافتن و جهت گرفتن مى سازیم و این توسل ماست.
جز این عشق و توسل، ظلم است، جفاست. امام وسیله است، براى چه؟ براى نان و آب و زن و فرزند؟! اینها که وسیله هایى دیگر دارند. او وسیله ى رسیدن است، جهت یافتن است، حرکت کردن است.
تو مىآیى، ص: 75
دوستم گفت: تقلید نکن. امثال من باید همین نان و آب رو از اونها بخوایم. هدایت هم بخوایم.
من همچنان شک دارم...اگه بخونم و اون چیزی که مد نظرمه نشه، به ائمه و این توسلات بدبین میشم...میگم اینا هم چرت و پرته!
اصلا فلانی رو میشناسم که همیشه توسل میخونه..ولی به خواسته اش نرسیده...
به نظرم باید راضی به قدرالله بود نه قضاءالله... و قدرالله خیلی چیزهاست از جمله اختیار انسان ها...و همین علت خیلی از نرسیدن های ما به خواسته هامون هست... و البته به قول عین.صاد در حضور خدا، هر چیزی جبران دارد.
